بررسی آبشخورهای مدرنیته در شعر معاصر ایران

پیشینه تاریخی جهانی شدن شعر ایران و همچنین آبشخورهای پیدایش جریان های شعری نوظهور فارسی، به صورت رسمی و به عنوان یک پدیده نوبنیاد، به دوران انقلاب مشروطه بر می گردد. البته قدمت ارتباط با دول غربیو آگاهی از تمدن متحول و پیشرفته اروپاییان، به صورت دست و پا شکسته به ده ها و حتی صدها سال قبل از اانقلاب مشروطه مربوط می شود. ولی هیچ کدام از آن ارتباطات سیاسی و نظامی و... یا بر نوگرایی ادبیات و شعر فارسی تاثیرگذار نبوده و یا کورسوی تاثیرات آن بر انگشت شماری از شاعران، در حدی نبوده که بتواند تاریخ آغاز واقعی جریان های نوگرای شعر معاصر به شمار آید. بلکه نطفه های اولیه فکری و سیاسی جریان نوگرایی در ایران را به صورترسمی و به شکل اروپایی ان، عباس میرزا بنیان نهاد. از آن تاریخ به بعد، منتقدان و نظریه پردازان اجتماعی و ادبی، با نقد و نظرها و روشنگری های خود، زمینه تحقق عینی اولین جریان های متفاوت و نوظهور شعری را در دوره مشروطه فراهم نمودند. البته آبشخورهای جهانی شدن شعر معاصر ایران، فراتر از این هاست. لذا سوال اساسی در این سیاهه این است که: مهم ترین عوامل پیدایش جریان های نوظهور شعری ایران کدامند و جهانی شدن شعر ایران به کدام برههتاریخی مربوط می شوند در این مقاله به اهم این عوامل، به اجمال اشارات رفته است

کلیدواژه ها:

جریان شعری ، جهانی شدن شعر ، انقلاب مشروطه ، شعر نو ، مکاتب ادبی اروپا