تحلیل محتوایی هفت بند مولانا حسن کاشی

عصر صفویه به دلیل توجه شاهان صفوی به شعر مذهبی، شاعران با رویکرد بسیاری، به هفت بند گویی پرداختند و بدین ترتیب هفت بند گویی به عنوان یک پدیده در ادبیات این دوره شکل می گیرد. در این مقاله سعی گردید که موضوعات تحول یافته و شیعی که کاشی در اشعارش بیان کرده است، تحلیل و تبیین گردد. پیشینه این پژوهش به مقالاتی پراکنده واجمالی درباره هفت بند گویی بر می گردد، اما تاکنون تحقیقی مدون و دانشگاهی در این زمینه صورت نگرفته است. اهمیتاین جستار در بررسی موشکافانه جایگاه و مضامین هفت بند گویی در شعر حسن کاشی است که می تواند در تبیین الگوهاییمناسب برای علاقه مندان این نوع شعر، امروزه موثر باشد. در تحلیل اشعار، افزون بر بررسی نشانههای قداست عدد هفت درایران ، هفت بند گویی و نقش ملا حسن کاشی در هفت بند گویی ، مضامین و محتوای هفت بندمولانا حسن کاشی به تفصیلبیان شده است. نتایج اولیه حاکی از آن است که حسن کاشی از قالب و مضامین روزمره خارج شده و رهایی از دغدغه هایمعمول و یافتن نگاهی عرفانی و معنوی به زندگی از مهم ترین مضامین اشعار او به شمار می رود . با بررسی شعر کاشی این نکتهمسلم است که این شاعر، ذوق خود را وقت مداحی خاندان رسالت کرده و مضامین و محتوای هفت بندش را موضوعاتی همانند مذمت وابستگی به دنیا، پرهیز از کبر و غرور، عدم دلبستگی به زر اندوزی، خود شناسی ، تواضع و فروتنی ، سیری ناپذیری ، حماسه ی عاشورا ، ظهورمنجی و ... تشکیل می دهد.

کلیدواژه ها:

هفت بند ، شعر ، حسن کاشی ، مضامین ، عرفان