بررسی مولفه های رشد هوشمند در توسعه شهری مشهد

این پژوهش از نوع کاربردی، توصیفی تحلیلی می باشد. چارچوب نظری شامل بررسی اسنادی و مطالعات میدانی نظیر مراجعه به کتابخانه، مراکز اطلاعاتی در محدوده مورد مطالعه می باشد. جهت بررسی فرضیه ها از نرم افزار GIS و اطلاعات آماری در دسترس و با بهره گیری از روش های تحلیل و تصمیم گیری همچون روش TOPSIS و روش AHP پرداخته خواهد شد. جهت سنجش رشد هوشمند در مناطق 13 گانه شهر مشهد شاخص هایی بر اساس اصول نظریه رشد هوشمند شامل (کاربری ترکیبی، بهره گیری از طراحی ساختمان های فشرده، ایجاد طیفی از گزینه ها و شیوه های متنوعی از مسکن، مشخصه ی پرورشی، حفظ فضاهای باز، زمین های کشاورزی، زیبایی طبیعی، و ...) تدوین گردید. سپس هریک از معیارهای اصلی پس از تعیین ضریب اهمیت زیرمعیارها به روش AHP و اخذ نظرات کارشناسی به صورت جداگانه در نرم افزار TOPSIS مورد تحلیل قرار گرفت و رتبه بندی مناطق به لحاظ هر شاخص اصلی صورت پذیرفت. سپس از روی هم گذاری تمامی متغیرها در نرم افزار به رتبه بندی مناطق 13 گانه شهرمشهر پرداخته شد، به طوری که در میان مناطق شهر مشهد، منطقه 12 با ضریب امتیاز 0.85 در رتبه اول، منطقه ثامن با ضریب امتیاز 0.53 در رتبه دوم و منطقه 8 با ضریب امتیاز 0.4 در رتبه سوم قرار گرفته است. کمترین رتبه نیز مربوط به منطقه 3 و 4 با 0.233 و 0.239 می باشد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، رشد هوشمند شهری ، مدل TOPSIS ، شهر مشهد