شناسایی توانمندی های حمام های ایرانی در پاسخ به مولفه های معماری پایدار

با استناد به مدارک و حافظه تاریخی جهانی می توان گفت نخستین پرتوهای شکل گیری تمدن و همچنین بزرگترین و تاثیرگذارترینتمدن های بشری در منطقه بینالنحرین و سرزمین ایران اشکار شده است،و بالطبع این تمدن درخشان در طول تاریخ خود بهرهیافت هایی خردمندانه در پاسخ به نیازهای زندگی اجتماعی دست یافته است. ازجمله پراهمیتترین شاخص های پیشرفت هر جامعه،معماری آن جامعه است، چرا که در تعامل مستقیم با زندگی روزمره، آسایش و پیشرفت انسان میباشد.معماری سنتی ایران نیز سرشار ازرموز و راهکارهایی هوشمندانه در پاسخ به این نیازها با توجه به فرهنگ و اقلیم خاص این منطقه می باشد که با کنکاش و جستوجو در آنمی توان به سرنخ هایی همسو با اصول معماری پایدار که امروزه اهمیت آن بر کسی پوشیده نیست دست یافت.در این میان حمام های ایرانی از بارزترین مصادیق معماری پایدار در تمدن ایرانی به شمار می روند. زمانی که توانمندی های آنها درشکل گیری و تقسیم بندی فضایی مورد مطالعه قرار می گیرد می توان دید تا چه مقدار اصول توسعه پایدار و پایداری در معماری درپارامترهای موثر در طراحی و ساخت مانند: شرایط اقلیمی منطقه، دسترسی و مکانیابی، تنظیم دما، رطوبت، سیستم های آب رسانی و دفعپساب ها، نور، مصالح و ترفندهای سازهای مورد توجه بوده است.با در نظر گرفتن این نکات و اهمیت آن و همچنین کم توجهی به این موضوع در سنوات گذشته پژوهش پیش رو با هدف کاهشبحران های زیست محیطی به کمک شناسایی و برقراری ارتباط مابین تجربیات گذشتگان در ساخت حمام و مولفه های معماری پایدار بهصورت میدانی کتابخانه ای مورد بررسی قرارگرفته است، چراکه این تجربیات با صرف هزینه های گزاف و آزمون و خطا در مدت زمانیطولانی حاصل شده و نباید یکسره به دست فراموشی سپرده شوند.

کلیدواژه ها:

حمام ایرانی ، معماری پایدار ، توسعه پایدار ، فضا های حمام