تحلیل فنی اقتصادی اثر افزودنی های الیاف سازه ای مرکب آرامید پلی اولفین پلیمر الاستوپلاستومر رشته ای سولفور پلیمر ساسوبیت و پارافایبر بر مقاومت خستگی و گسترش ترک مخلوط های آسفالتی

راهها شریانهای حیاتی یک کشور هستند. هزینهی راهسازی چه در بحث ساخت (هزینه های اولیه) و چه در بحث تعمیر و نگهداری (هزینه های ثانویه) جز پرهزینه ترین بخشهای عمرانی هر کشوری به خصوص کشور وسیعی چون ایران میباشد . این موضوع با افزایش راه های ساخته شده و همچنین افزایش شدت بار و تعداد ترافیک در سالهای اخیر، بیشتر نمود پی دا کرده است. در طی سالهای اخیر میزان تردد وسایل نقلیه در کشور به طور چشمگیری افزایش یافته است. با توجه به ای ن موضوع، یکی از خرابیهای عمدهی جاده های کشور، ترک خستگی ناشی از تکرار زیاد وسایل نقلیه میباشد. همچنین یکی دیگر از خرابی های عمده ی روسازی ها که کمتر به آن توجه میشود، گسترش ترک است که باعث رشد ترک های کوچک و اولیه در آنها شده و کمکم نتایج مخرب بزرگتر را رقم میزند. برای مقابله با این خرابی ها راه حل هایی پیشنهاد شده که از جمله ی آنها، اصلاح، بهبود کیفیت و افزایش مقاومت آسفالت میباشد. اصلاح آسفالت با استفاده از مواد اصلاح کننده صورت میگیرد. مواد اصلاح کننده ی زیادی در بازار برای فروش عرضه میشوند که هر کدام ادعای خاص خود را دارند. در این پژوهش سعی شد تا اثرات چند ماده ی اصلاح کننده که تولید داخلی هستند و یا جز مواد وارداتی پر مصرف میباشند، بر روی مقاومت در برابر ترک خستگی و گسترش ترک مخلوط های آسفالت ی بررس ی شود. در نها یت با انجام آزما یش خستگی بارگذاری کشش غیر مستقیم و گسترش ترک با قطعه ی نیم دیسک با خمش سه نقطه ای، با دستگاه UTM بر روی مخلوط های آسفالتی اصلاح شده، ماده ی الیاف سازهای مرکب آرامید- پیاولفین به عنوان تاثیرگذارترین ماده بر رو ی مقاومت خستگی و شکست آسفالت و سولفور پلیمر به عنوان بهترین ماده به لحاظ فنی- اقتصادی در بین مواد اصلاح کنندهی مصرفی مشخص شد.

کلیدواژه ها:

مواد اصلاح کننده ی آسفالت ، خستگی کشش غیر مستقیم ، UTM ، گسترش ترک ، نیم دیسک خمشی