شناسایی و اولویتبندی عوامل موثر بر تسهیم دانش در سازمانهای دولتی

تسهیم دانش به عنوان ابزاری برای ایجاد مزایای رقابتی، یکی از مهمترین نگرانیهای مدیریتی سازمانهاست. بهمنظور ایجاد قابلیتهای تسهیم دانش، سازمانها باید عوامل جامعی را تدوین کنند که بتواند جریان دانش و ارتباطات را تسهیل کنند. بر این اساس هدف پژوهش حاضر، شناسایی عوامل موثر بر تسهیم دانش در سازمان دولتی است. این پژوهش از نگاه هدف، کاربردی، از نگاه چگونگی گردآوری دادهها توصیفی- همبستگی، از جنبه زمانی، مقطعی و از نگاه نوع دادهها کمی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را مدیران و کارکنان یک سازمان دولتی تشکیل میدهند که تعداد آنها 150 نفر بوده است. ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامه عوامل موثر بر تسهیم دانش است. در این پژوهش، تلاش شده تا عوامل موثر بر تسهیم دانش که میتواند در سازمانها تاثیرگذار باشند، ابتداً با بررسی اسناد و مقالات مرتبط به این حوزه شناسایی شدند و سپس با توزیع پرسشنامه و بوسیله نرمافزار spss و آزمون فریدمن، 4 عامل اصلی رتبهبندی نمودهایم. در این مقاله 4 عامل اصلی ساختاری، انسانی، فرهنگی و موانع بعنوان عوامل موثر بر تسهیم دانش در سازمانها شناسایی شده که دارای 15 شاخص و 26 زیرشاخص میباشد. برای صحت روابط بین عوامل و وزن در این پزوهش 4 عامل اصلی را در از طریق آزمون فریدمن اولویتبندی شدند که عوامل ساختاری با 61.3 بیشترین اهمیت و بعد از آن بهترتیب عوامل فرهنگی(39.3 ،(موانع تسهیم دانش(3 (و عوامل انسانی (72.2 (قرار دارند.

کلیدواژه ها:

تسهیم دانش ، عوامل ساختاری ، عوامل فرهنگی ، عوامل انسانی و موانع تسهیم دانش