مقایسه خود راهبری و ابعاد آن در میان اعضاء هیات علمی دانشگاه اصفهان و آزاد اسلامی واحد خوراسگان در سال تحصیلی 87-88

موفقیت در مدیریت و هدایت خویش، اساس موفقیت سازمان ها و جامعه را پایه ریزی می کند. پژوهش حاضر در چهار بعد مدیریت زمان، مهارت های ارتباطی، مدیریت کلاس و برنامه ریزی رشد حرفه ای؛ به مقایسه خود راهبری اعضاء هیات علمی دانشگاه اصفهان و آزاد اسلامی واحد خوراسگان در سال تحصیلی 88_87 پرداخته است. روش پژوهش، عل مقایسه ای بود. جامعه آماری مورد مطالعه، اعضاء هیات علمی دانشگاه اصفهان و آزاد اسلامی واحد خوراسگان به مقدار 854 نفر بود که از این تعداد با روش نمونه گیری خوشه ای، 84 نفر مطابق با فرمول حجم نمونه، به عنوان نمونه آماری گزینش شد. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه محقق ساخته مشتمل بر 40 گویه مطابق با طیف لیکرت بود که پایایی آن بر اساس ضریب آلفای کرونباخ 0/87 برآورد و برای سنجش روائی پرسشنامه از روائی محتوایی استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری داده های پژوهش در دو سطح توصیفی نظیر (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (t مستقل، T2، آنوا و توکی) صورت گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که میان توان خود توان خودراهبری اعضاء هیات علمی در هر دو دانشگاه و همچنین بین میزان استفاده از مدیریت زمان، مدیریت کلاس و برنامه ریزی رشد حرفه ای این دو گروه، در سطح 0/05> P تفاوت معناداری وجود نداشت. بعلاوه مقایسه میانگین توان خودراهبری اعضاء هیات علمی با توجه به سابقه خدمت و مرتبه علمی آنان تفاوتی را نشان نداد، اما بر حسب سن و جنسیت تفاوت معناداری مشاهده گردید. طبق نتایج بدست آمده میزیان مهارت های ارتباطی اعضاء هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خواسگان بیشتر از دانشگاه اصفهان بوده است. مقایسه میانگین نمرات خودراهبری اعضاء هیات علمی هر دو دانشگاه در ابعاد مورد مطالعه نیز در سطح 0/01>P، بیشترین میزان را در بعد مهارت های ارتباطی و کمترین نمره را در بعد مدیریت زمان نشان داد.

کلیدواژه ها:

خودراهبری ، مدیریت زمان ، مهارتهای ارتباطی ، مدیریت کلاس ، برنامه ریزی رشد حرفه ای