یادگیری مشارکتی، رویکردی نوین در اموزش

بسیاری از صاحب نظران آموزش و پرورش معتقدند روش های تدریس سنتی کمتر منجر به ایجاد تفکر خلاق و انتقادی در فراگیران می شود. به همین دلیل بیشتر کشورهای پیشرفته جهان استفاده از روش های جدید تدریس روی آورده اند از جمله این روش های تدریس می توان به یادگیری مشارکتی اشاره نمود که در آن مهارت های حل مسئله و تفکر انتقادی از طریق کار گروهی افزایش می یابد. پژوهش حاضر به صورت توصیفی، و با تکیه بر پژوهش ها و منابع علمی صورت گرفته، به دنبال بررسی و تأیید یادگیری اشتراکی و پنج عنصر اصلی مرتبط با آن یعنی وابستگی مثبت، مسئولیت پذیری فردی، تعامل چهره به چهره، فرایندهای گروهی و استفاده مناسب از مهارت های اشتراکی می باشد. همچنین این پژوهش به بررسی سه رویکرد نظری شامل مفهوم کلاس دموکراتیک، روابط بین گروهی و یادگیری تجربی که حمایت هوشمندانه ای از یادگیری مشارکتی به عمل آورده اند و نیز بررسی رویکردهای ساختاری دیگر شامل جیگ ساو ، سند مشارکتی، پژوهش گروه و رو کرد و استاد که سهم مهمی در تبیین یادگیری مشارکتی دارد خواهد پرداخت در پایان جمع بندی پیامدهای آموزشی و پژوهشی معتبر صورت گرفته در این حوزه پرداخته خواهد شد.

کلیدواژه ها:

یادگیری اشتراکی ، روابط بین گروهی ، یادیری تجربی ، کلاس دموکرانیک ، جیگ ساو