رابطه سیاستهای ارزیابی عملکرد با رضایت شغلی و تمایل به ترک شغل

مدیر یا سرپرست ممکن است در ارزیابی عملکرد کارکنان دست به اغراق یا تغییر واقعیت بزند تا از مقابلههای احتمالی آنها با نظام کاری تحت امر خود بکاهد. در چنین مواردی است که نظامها و سیاستهای ارزیابی عملکرد به سادگی سطح تعهد، رضایت وتمایل به جستجوی جایگزینهای شغلی و ترک خدمت کارکنان را تحت تأثیر قرار میدهند. انتظار میرود کارکنانی که درک مثبت نسبت به سیاستهای ارزیابی عملکرد دارند سطوح بالاتری از رضایت شغلی را نشان دهند. در نتیجه محققان نشان دادند که کارکنان با رضایت شغلی بالاتر تمایل کمتری به ترک شغل دارند در حالیکه کارکنان با رضایت شغلی پایین تر تمایل بیشتر به ترک شغلدارند. توجیه دیگر برای همبستگی منفی بین ادراک از سیاستهای ارزیابی عملکرد و ترک شغل مربوط به درک عدالت سازمانی در میان کارکنان با درک متفاوت از سیاستهای ارزیابی عملکرد ناشی میشود. با توجه به اینکه افراد با درک مثبت از سیاستهای ارزیابیعملکرد عدالت بیشتری را درک میکنند و دارای روابط بهتری با سرپرستان هستند منطقی است تا فرض کنیم چنین کارکنانی بااحتمال کمتری به فکر ترک شغل هستند. از این رو هدف مقاله حاضر بررسی رابطه ادراک کارکنان از سیاستهای ارزیابی عملکرد با رضایت شغلی و تمایل به ترک شغل می باشد. برای دستیابی به هدف مذکور سعی شده است تا با بررسی ادبیات موضوعی مرتبط با این دو مقوله ، مبنایی برای بررسی و مطالعات بیشتر در دنیای واقعی ارائه شود

کلیدواژه ها:

سیاستهای ارزیابی عملکرد ، رضایت شغلی ، تمایل به ترک شغل