اثربخشی آموزش مهارت های روانی-حرکتی بر پردازش بینایی-فضایی و عملکرد حسی-حرکتی کودکان پیش دبستانی دارای اختلالات یادگیری غیرکلامی

زمینه مسئله: از آنجا که اختلالات یادگیری غیرکلامی می تواند جنبه های مختلف رشد طبیعی کودک را به گونه منفی تحت تأثیر قرار دهد و مشکلات بعدی رشد و تحصیلی را برای او ایجاد نماید، لذا لزوم اصلاح و ترمیم این اختلالات ضروری است. هدف اصلی : پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش مهارت های روانی- حرکتی بر پردازش بینایی- فضایی کودکان پیش دبستانی دارای اختلالات یادگیری غیرکلامی در شهر اصفهان صورت گرفت. روش: روش پژوهش آزمایشی و از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. بدین منظور با استفاده از روش نمونه گیری چندمرحله ای از بین کودکان پیش دبستانی 5 تا 6/5 ساله شهر اصفهان در سال 90 - 91 تعداد 20 نفر که ملاک های ورود به پژوهش را دارا بودند به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه کنترل و آزمایش گمارده شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه عصب روانشناختی کانرز که روایی و پایایی آن نیز تایید شده است، استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش تحلیل کوواریانس و با بهره گیری از نرم افزار آماری spss16 انجام گرفت. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین عملکرد دو گروه آزمایش و کنترل در پرسشنامه عصب روانشناختی( در خرده مقیاس های پردازش بینایی- فضایی و عملکرد حسی- حرکتی)، تفاوت معنی داری در پس آزمون وجود دارد( فرمول در متن اصلی مقاله) نتیجه گیری: بنابراین نتایج نشان می دهد آموزش مهارت های روانی- حرکتی در بهبود عملکرد آزمودنی ها در مقیاسه ای عصب روانشناختی( پردازش بینایی- فضایی و عملکرد حسی- حرکتی) موثر است وسبب کاهش این مشکلات در کودکان پیش دبستانی دارای اختلالات یادگیری غیرکلامی می گردد.

کلیدواژه ها:

اختلالات یادگیری ، اختلالات یادگیری غیرکلامی ، مهارت های روانی-حرکتی ، پردازش بینایی- فضایی ، عملکرد حسی- حرکتی ، کودکان پیش دبستانی