بررسی و ارزیابی مدیریت پسماند در کلان شهرهای ایران (مطالعه موردی : تهران – تبریز – مشهد)

بر اساس تعریف سازمان همکاری اقتصادی و توسعه ( OECD ( پسماند عبارت است از موادی اجتناب ناپذیر ناشی از فعالیت های انسانی که در حال حاضر و در آینده نزدیک نیازی به آن نیست و پردازش و یا دفع آن ضروری است ، پسماند از چند منظر می تواند دسته بندی شود : از نظر وضعیت فیزیکی ، از نظر کاربرد اصلی ، از نظر مواد ، از نظر ویژگی های فیزیکی ، از نظر منشاء و یا میزان ایمنی ، در این مقاله بررسی و ارزیابی مدیریت پسماند در کلان شهرهای ایران به صورت مطالعه موردی تهران ، تبریز ، و مشهد مورد بحث می باشد ، جمع آوری پسماند در شهر تهران که در آن وضعیت توپوگرافی ، فرم شهرسازی ، و ساختار معابر شهری در تهران موجب گردیده تا از انواع مختلفی از سامانه های جمع آوری به شرح زیر استفاده گردد : بصورت 1 (جمع آوری دستی 2 (نیمه مکانیزه 3 (مکانیزه می باشد. در شهر تبریز حدودا 1200 تن پسماند تولید می شود حدودا 52 درصد مواد آلی و حدود /1 13 از کل پسماند شهر را کاغذ و مقوا و 19درصد را مواد قابل بازیافت پلاستیک ، فلزات ، شیشه و ... تشکیل می دهد . منطقه مورد مطالعه در این پژوهش شهر مشهد ، مرکز استان خراسان رضوی است و خدمات شهرداری شهر مشهد در 11منطقه و منطقه ثامن که شامل اطراف حرم مطهر است صورت می پذیرد . میزان زباله تولید شده در شهر بر اساس آمار به طور متوسط روزانه 1630 تن است.

کلیدواژه ها:

مدیریت پسماند شهری ، بازیافت ، تهران ، مشهد ، تبریز