بررسی میزان جذب روی توسط گندم در یک خاک با تورم کند

با توجه به اهمیت محصول گندم و استرتژیک بودن آن در جهان نیاز است تا با اعمال روش های خاکی، کودی و آبی نسبت به تولید حداکثری با توجه به سایر خصوصیات و محدودیت ها اقدام شود. امروزه در جهان با افزایش جمعیت و نیاز به غذا ارائه راهکارهای علمی برای افزایش عملکرد در محصولاتی ماند گندم دوچندان شده است امروزه از کودها به عنوان ابزاری برایدستیابی به حداکثر تولید در واحد سطح استفاده می شود. علاوه بر این، کودها باید بتوانند علاوه بر افزایش تولید، کیفیتمحصولات کشاورزی را ارتقاء داده، ضمن افزایش کارایی جذب کود و آب، سلامتی انسان و دام را نیز تأمین نمایند. کمبود رویدر گیاهان از طریق کاهش تولید مواد فتوسنتزی و اکسین موجب نقصان رشد و عملکرد دانه گندم میگردد. در همین راستا آزمایشی در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 11 تیمار و هر کدام در 3 تکرار در مزرعه آموزشی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان انجام شد. تیمارهای کودی شامل : روی، منگنز، منیزیم، تیوسولفات کلسیم، میکوریزا، کنترل 1 و کنترل 2و مخلوط عناصر شامل روی+منگنز، منیزیم+منگنز، منیزیم+روی، منگنز+روی+منیزیم بود که به هرکدام از کرت ها اضافه شد. سپس در انتهای مرحله رشدی برداشت صورت گرفته و میزان جذب روی در دانه، کاه و میزان غلظت آن در خاک اندازه گیری شد. بر اساس نتایج به دست آمده بیشترین میزان جذب در در دانه و کاه و بیشترین میزان غلظت در خاک مربوط به تیمار روی بوده که نسبت به تیمارهی دیگر در شرایط بهتری قرار داشت. کمترین میزان جذب در دانه و کاه مربوط به تیمار کنترل 1 و در خاک مربوط به کنترل 2 بود.

کلیدواژه ها:

عنصر روی ، گندم ، عملکرد ، کودهای شیمیایی