پرتویی از سیره ی تربیتی امام رضا (ع)

عالم کسى است که عملش، گفتارش را تصدیق کند،از منظر امام رضا(ع)همه افراد، از نظر انسانی مقام و ارزش وحرمت داشتند وبرابری انسان‎ها را در حقوق ملاحظه می‎کرد، از تحقیر انسان‎ها و پست شمردن آنان و توهین و استهزا، سخت جلوگیری می‎کرد.امام رضا (ع)آن گونه که شأن امامت است، نسبت به اصحاب خویش و چهره‎های ممتاز شیعه، حالت سازندگی اخلاقی و تذکرات سازنده را دارا بود و چنان توجه داشت که اصحابش حتی اندکی هم در دام شیطان و وسوسه‎های نفسانی نیفتند.حضرت رضا (ع) با پیروان فرق و مذاهب و مخالفان گوناگون، و استدلال‎ها و برخوردهای منطقی وی، بسیاری را به «راه» آورد و در برابر «حق» قانع و خاضع ساخت و این شیوه مؤثر اخلاقی، حتی گاهی دشمنانی چون خوارج را هم رام می‎کرد،از این جهت هدف مقاله آن است که با استفاده از روشی تحلیلی و بهره گیری از منابع کتابخانه ای معتبربه تحلیل سیره ی امام رضا(ع)بپردازد.

کلیدواژه ها:

امام رضا(ع) ، اعطاءشخصیت ، هدایت ، برخورد منطقی ، اخلاق