بررسی تأثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش پرخاشگری دانش آموزان پسردبیرستانی

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش پرخاشگری دانش آموزان پسر دبیرستانی به اجرا درآمده است. روش: این پژوهش یک مطالعه آزمایشی با گروه کنترل است که جامعه آماری آن را کلیه دانش آموزان پسر دبیرستانی شهر شهرکرد در سال تحصیلی 95-1394 تشکیل میدادند. حجم نمونه پژوهش 20 نفر دانش آموز بود که به روش تصادفی ساده چند مرحله ای از بین دانش آموزانی که در آزمون پرخاشگری نمره بالاتر از میانگین 42/5 کسب کرده بودند انتخاب و به صورت تصادفی 10 نفر در گروه آزمایش و 10 نفر در گروه کنترل جایگزین گردیدند. از پرسشنامه عمومی پرخاشگری (AGQ) به عنوان ابزار غربالگری استفاده گردید. سپس 10 جلسه یک و نیم ساعته درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر روی اعضایگروه آزمایشی اجرا شد. پس از پایان مداخله درمانی پس آزمون و بعد از یک ماه آزمون پیگیری از هر دو گروه اخذ گردید. یافته ها: نتایج تحلیل اندازه های ، نشان داد که بین میانگین نمره پرخاشگری دو گروه در مرحله پس آزمون و پیگیری تفاوت معنی دار وجود دارد P<0/0001 نتیجه گیری: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش پرخاشگری دانش آموزان پسر دبیرستانی مؤثر است

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، دانش آموزان پسر دبیرستانی