مقایسه روش های آزمایشگاهی IVF و Piezo-ICSI از نظر تکوین جنین در موش NMRI غیر همخون

برای انجام لقاح آزمایشگاهی IVF ، از 20 سرموش ماده نژاد غیرهمخون NMRI پس از ازدیاد تخمک گذاری، 435 اووسیت در محیط M2 حاوی 4 درصد BSA جمع آوری شد که 85 درصد )370=n )از آن ها در فاز MII بودند. تعداد 332 اووسیت در قطرک های محیط T6 حاوی 4 درصد BSA در مجاورت اسپرم های اپیدیدیمی در انکوباتور قرارگرفتند. میزان لقاح اووسیت ها 8/79 درصد )265=n )مشاهده و ثبت گردید که 5/27 درصد )73=n )از این سلول های لقاح یافته به مرحله جنینی موروال، 8/20 درصد )55=n )به مرحله جنینی بالستوسیت رسیدند برای انجام پیزو -ICSI) Piezo -ICSI ،)نیز از 20 سر موش ماده نژاد NMRI سوپر اووله شده، استفاده شد. تعداد 355 اووسیت در محیط M2 حاوی 4 درصد BSA جمع آوری شدند. ارزیابی ها نشان داد 83 درصد )295=n )از اووسیت ها در فاز MII بودند. با استفاده از دستگاه میکرو انجکشن پیزو، اسپرم های اپیدیدیمی به داخل سیتوپالسم 213 اووسیت فاز MII تزریق و سپس اووسیت ها انکوبه شدند. مشاهدات نشان داد )133=n )4/62 درصد از اووسیت ها پس از ریز تزریقی لقاح یافتند و 14 درصد )30=n )منحط شدند. 39 درصد )52=n )از سلول های لقاح یافته به مرحله موروال، و 8/12 درصد )17=n )به مرحله بالستوسیت در محیط آزمایشگاه رسیدند. در این مطالعه، میزان باروری سلول های جنسی، رشد و بقای جنین های تولید شده در محیط آزمایشگاه مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان می دهند که با استفاده از تکنیک لقاح آزمایشگاهی )IVF )در موش آزمایشگاهی غیرهمخون- متعارف در شرایط معمول، میزان لقاح آزمایشگاهی افزایش یافته و جنین های آزمایشگاهی با کیفیت وکمیت بهتری تولید می شوند ضمن آنکه روشی آسان تر و مقرون به صرفه تر از روش میکرواینجکشن پیزو -ICSIاست. بطور کلی پیشنهاد می شود در انجام تحقیقات از موش آزمایشگاهی غیر همخون NMRI که در شرایط متعارف به آسانی قابل تکثیر و نگهداری می باشند، برای دریافت تخمک و تولید جنین در فناوری باروری یاری شده )Technology Reproduction Assisted )استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

ریزتزریقی ، پیزو-ICSI ، لقاح آزمایشگاهی IVF ، جنین آزمایشگاهی ، موش آزمایشگاهی غیرهمخون