تحلیل گفتمان سخنرانی حسن روحانی و باراک اوباما پس از تصویب توافقنامه ژنو

تحلیل گفتمان از نظر شمول معنایی در گستره ای فراتر از زبان شناسی اجتماعی و زبان شناسی انتقادی به همت متفکرانی چون ژاک دریدا، میشل پشو و میشل فوکو و به ویژه توسط اندیشمندانی چون ون دایک و نورمن فرکلاف که به طور مستقیم به این رشته اهتمام ورزیدند، وارد مطالعات فرهنگی، اجتماعی و سیاسی شد و شکل انتقادی به خود گرفت. یعنی اگر تحلیل گفتمان را سطح توصیف بدانیم، آن را به سطح تفسیر و تبیین می رساند و ضمن توصیف و تفسیر متن، به این سوال پاسخ می دهد که چرا از میان گزینه های ممکن زبانی باید این متن را انتخاب کرد و در طی یک واقعه مشخص چرا اشخاص از عبارات زبانی و دستوری خاصی استفاده می کنند. تحلیل گفتمان انتقادی این چراها را کمتر به نویسنده مرتبط می کند. بلکه سازمان ها و مراکزی که این مجموعه را اداره می کنند و فرد هم جزئی از آن است، این متن را رقم می زند. در اصل می گوید تولید و فهم متن با عوامل بافت های کلان یعنی تاریخ، ایدئولوژی، جامعه، فرهنگ و قدرت مرتبط است.

کلیدواژه ها:

تحلیل گفتمان ، سخنرانی حسن روحانی و باراک اوباما ، ایدئولوژی ، قدرت