اثربخشی بازی درمانی بر رفتار کلیشهای کودکان دارای اختلال طیف اتیسم

هدف این پژوهش ،اثربخشی بازی درمانی بر رفتار کلیشه ای کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم بود روش این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی ،با طرح پیش آزمون ، پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل بود.جامعه آماری پژوهش 24 کودک 6تا 11 ساله اختلال طیف اتیسم در مدرسه غیر انتفاعی آئین مهرورزی بود،که به طور در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی ،در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند.گروه آزمایش طی 11 جلسه به مدت 4ماه تحت بازی درمانی قرار گرفتند .به منظور جمع آوری داده ازآزمون گارز و روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. با توجه به مقدار f بدست آمده برابر با 12/263 بوده و در سطح 0/003 معنی دار می باشد و کاهش میانگین نمرات گروه آزمایش در پس آزمون ،نسبت به گروه کنترل، نتیجه می شود که بازی درمانی به طور معنا داری موجب بهبود و کاهش رفتار کلیشه ای کودکان اختلال طیف اتیسم می شود. بنابراین می توان نتیجه گرفت که بازی درمانی یک روش موثر است که می تواند باعث کاهش رفتار کلیشه ای کودکان دارای اختلال طیف اتیسم شود.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، رفتار کلیشه ای ، اختلال طیف اتیسم