مقایسه دو رویکرد نوین تولید انرژی از ضایعات پلاستیکی با نگاهی به پتانسیلهای ایران(مطالعه موردی: شهر کرج)

مصرف روز افزون پلاستیک ها و افزایش تولید ضایعات و مشکلات ناشی از دفن یا سوزاندن این مواد باعث دپو شدن و مشکلاتعدیدهی زیست محیطی شده است. ب و بر اساس آمارهای منتشره در ایران روزانه 500 تن زباله پلاستیکی تولید میشود. در همینراستا ما در این مقاله برآنیم راهکاری بیابیم که علاوه بر رفع این مشکل فواید دیگوری نیز به همراه داشته باشد. کیسه هایپلاستیکی (پلی اولفین ها) توانایی آن را دارند تا در یک فرآیند شکست حرارتی ودر غیاب اکسیژن به مواد سازنده خود یعنی سوختهایی بر پایه نفت خام، با ارزش حرارتی قابل توجه یا به انرژی برق و گرمای مفید از طریق تکنولوژی تولید همزمان تبدیل شو ند.دستاوردهای این مطالعه از دو دیدگاه قابل بررسی است و با توجه به تولید حدود 120 تن پلاستیک در روز در شهر کرج براساسمحاسبات صورت گرفته با احداث یک واحد پیرولیز زباله با ظرفیت 100 تن در روز و با ضریب تبدیل 75 درصد روزانه با بخشی از پلاستیک های دور ریخته شده می توان 38 تن سوخت با ارزش حرارتی 42.6 مگاژول تولید کرد؛از نگاه دیگر با احداث یک واحد تولید همزمان برق و حرارت و با همین میزان خوراک میتوان روزانه 1.680.000 مگواژول انرژی الکتریکی و 2.160.000 مگاژول انرژی گرمایی تولید کرد لازم به ذکر است که پروژه پیرولیز ضایعات پلاستیکی توسط شرکت پاکسازان هستی در شهر کرج راهاندازی شده است.

کلیدواژه ها:

انرژی ، ضایعات پلاستیکی ، پیرولیز ، تولید همزمان برق و حرارت