ارزیابی میزان تحیق پذیری طرح های توسعه شهری (مطالعه موردی: طرح جامع شهر زابل)

با پیشرفت روز افزون جوامع انسانی جوامع شهری نیز دچار دگرگونی ها و پیچیدگی های فراوانی شده است. این دگرگونی و پیچیدگی همه ابعاد زندگی انسان ساکن در شهرها را در بر می گیرد. در این بین ، هرگز در تاریخ بشر، برنامه ریزی مانند امروز طلایه دار نبوده است به عبارتی برنامه ریزی هم حالت پیش بینی کننده و هم حالت واکنشی دارد در هر مورد برنامه ریزی به مسائل اشفته و بحث انگیز اما بسیار مهم می پردازد که عام المنفعه شناخته شده اند. در این میان طرح جامع شهری به عنوان نمونه ای از برنامه ریزی به مسائل اشفته و بحث انگیز اما بسیار مهم میپردازد که عام المنفعه شناخته شده اند. در این میان طرح جامع شهری به عنوان نمونه ای از برنامه ریزی به منظور تدوین برنامه و تعیین جهات توسعه شهر و تامین نیازمندی های ان بر مبنای پیش بینی ها و اهداف توسعه شهری تهیه میشود. این پژوهش از نظر هدف از نوع کاربردی و از نظر ماهیت و روش از نوع تحقیقات توصیفی و تحلیلی مباشد. روش گرداوری داده ها و اطلاعات در این پژوهش به دو روش کتابخانه ای و میدانی میباشد. بدین ترتیب که در مبانی نظری و ادبیات پژوهش از روش کتابخانه ای و برای تحلیل و ارزیابی هرکدام از فرضیه ها از روش میدانی پرسشنامه ای استفاده گردید و سپس به منظور تجزیه و تحلیل دادهها ار ابزارهای مختلف از جمله: نرم افزار Arc GIS و نرم افزارهای اماری استفاده شد و در نهایت برای شناسایی درصد تحقق پذیری تجزیه و تحلیل داده ها از ابزارهای مختلف کدام از کاربی ها در حوزه شهری از ماتریس اهداف و اقدامات استفاده گردید. نتایج نشان دهنده این امر میباشد که طرح جامع زابل در زمینه دستیابی به اهداف پیشنهادی طرح در حوزه کاربری زمین موفقیت امیز نبوده است و هم چنین از مهمترین دلایل عدم تحقق طرح جامع شهر زابل ضعف مدیریت اجرایی شهر میباشد.

کلیدواژه ها:

کاربری زمین شهری ، تحقق پذیری ، طرح جامع ، زابل