عدم رعایت اصل برابری و عدالت در پرتو تحقق فساد اداری

موضوع این مقاله برسی اصل برابری و عدالت در رابطه با بروز فساد اداری می باشد. مطالعه تاریخ تمدن های باستان، بیانگر این است که فساد در جوامع بشری قدمتی به اندازه تمدن داشته و اکنون نیز یکی از مسائل مبتلا به کشورهای جهان می باشد. فساد نابسامانی های بسیاری برای جوامع بشری به دنبال داشته و جنگ های پی در پی، خشونت ها و قیام علیه تمدن های حاکم، از بین رفتن سازمان ها و در هم ریختن جوامع همیشه ناشی از فساد بوده است. در مجموع، فساد در کنار بقیه عوامل، از عوامل مهم فروپاشی تمدن ها بوده است. در طی قرون و اعصار، همواره رابطه معکوسی بین استفاده درست و بجا از قدرت و قلمرو گسترش فساد وجود داشته است و زمانی که از قدرت به طور مطلوب استفاده می شد، میزان فساد کاهش می یافته است.امروزه تأکید کشورهای مختلف برای پیشگیری از فساد، بر سه رکن اصلی آموزش کارکنان، انتخاب افراد براساس شایستگی و بالاخره اصلاح نظام های عملیاتی و مکانیزه کردن آن، باعث شده است که مبارزه با فساد، شکل اصولی و علمی خود را طی نماید. که در این راستا، بررسی جنبه های گوناگون فساد اداری می تواند ضمن کمک به شناخت این موضوع و ارائه دید جدیدی نسبت به معضل فساد اداری در سازمان ها، به روابط درون و برون سازمانی کارکنان کمک شایان توجهی داشته باشد.این مقاله از طریق مطالعات میدانی جمع آوری شده است و نتیجه ای که ضمن مباحث مطرح شده می توان گرفت این است که رعایت اصل برابری توسط مقامات اداری نی تواند از بروز تبعیض جلوگیری کند و در این حالت حق و حقوق افراد پایمال نخواهد شد و در واقع عدالت حاصل می شود و دیگر اینکه اصل برابری است که می تواند پیش زمینه ی عدالت باشد و زمینه را برای تحقق عدالت فراهم کند.