مقایسه نوجوانان مهاجر افغانی و بومی در میزان ناامیدی و خودکارآمدی

مهاجرت های بین المللی در بافتی از جنگ ها، نزاع های کشوری و ناپایداری های سیاسی در حال افزایش هستند. مهاجرینافغانی اسیب پذیری بالایی را برای ابتلا به پریشانی های روانشناختی از جمله غمگینی، ناکامی و اضطراب دارا می باشند. لذا هدفپژوهش حاضر مقایسه نوجوانان مهاجر افغانی و بومی در میزان ناامیدی و خودکارآمدی بود. جامعه ی این مطالعه شامل تمامنوجوانان مهاجر افغانی و دانش آموزان بومی شهر کرج در سال 1394بوده است. تعداد شرکت کنندگان این پژوهش شامل 32نوجوان مهاجر افغانی و 31نوجوان بومی بود که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب گردیدند. از ابزارهای خودکارآمدی و ناامیدیبه منظور جمع آوری داده ها استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری (مانوا) استفاده گردید ونتایج آزمون مانوا در بین دو گروه تفاوت معناداری را در هر دو متغیر خود کارآمدی و ناامیدی نشان داد، به عبارت دیگر نوجوانانمهاجر افغانی نسبت به نوجوانان بومی میانگین بالاتری را در مقیاس ناامیدی و میانگین کمتری را در خودکارامدی دارا بودند. نتایجاین پژوهش به این موضوع دلالت دارد که به منظور بهینه کردن اقدامات پیشگیرانه و مداخله ای، بررسی فرایندهای دخیل درخودکارامدی و ناامیدی در زیرگروه های نوجوانان از جمله مهاجران امری ضروری می باشد

کلیدواژه ها:

نوجوانان مهاجر افغانی ، ناامیدی ، خودکارآمد