اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر تحلیل رفتار متقابل بر عود معتادان

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی گروه درمانی مبتنی بر تحلیل رفتار متقابل بر عود معتادان می باشد. این پژوهشاز نوع کاربردی و در گروه تحقیقات نیمه آزمایشی با گروه کنترل نابرابر است. در این طرح از بین معتادانی که به صورت خودمعرف به مراکز درمانی سوء مصرف مواد دکتر نادری نسب و دکتر خدادادی در شهرستان مشهد در سال 1394مراجعه کردهبودند، و شش ماه از درمان دارویی آنها با متادون گذشته بود، به صورت نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه تعداد 30نفرانتخاب و به دو گروه ( 15نفر آزمایش و 15نفر کنترل) تقسیم شدند. هردو گروه در پیش آزمون، مقیاس پیش بینی بازگشترایت و همکاران را کامل کردند و سپس گروه درمانی مبتنی بر تحلیل رفتار متقابل به مدت 2ماه به صورت ( 8جلسه 2ساعته، هفته ای یکبار) برای گروه آزمایش انجام شد. پس از انجام گروه درمانی با گروه آزمایش، پس آزمون از هر دو گروهگرفته شد. در هنگام تکمیل پس آزمون، مرفین چک نیز انجام گرفت. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس یکمتغیری استفاده شد. با کنترل پیش آزمون، بین معتادان گروه آزمایش و کنترل از لحاظ قدرت میل تفاوت معناداری وجود دارد( P= 0/03و F=5/12)همچنین بین معتادان گروه آزمایش و کنترل از لحاظ احتمال مصرف تفاوت معناداری وجود دارد( P= 0/03و F=5/02)نتایج تحقیق، بیانگر اثر بخشی گروه درمانی مبتنی بر تحلیل رفتار متقابل در کاهش میزان عود (قدرتمیل و احتمال مصرف ) معتادان می باشد.

کلیدواژه ها:

تحلیل رفتار متقابل ، عود ، معتادان