واکاوی پیوند موسیقی و شعر در نظم فارسی

مقاله حاضر با عنوان واکاوی پیوند موسیقی و شعر در نظم فارسی بر آن است تا با بررسی اشعار شاعران شاخص سابقه تأثیرموسیقی بر شعر فارسی و پیوند طولانی این دو را نشان دهد. بیش از پانصد واژه و اصطلاح موسیقی از قرن چهارم به بعد در شعر به کاررفته است. موسیقی در شعر نغماتی خوش پدید می آورد و در اوزانی مناسب به تأثیر هنری شعر می افزاید، فراوانی اصطلاحات موسیقیدر آثار شاعران پارسی گو بیانگر این است که موسیقی از اعتبار خاص و جایگاه شایسته ای برخوردار بوده است. دیوان کمتر شاعری را میتوان یافت که از این اصطلاحات خالی باشد.در حقیقت، پیوند موسیقی و شعر از عوامل بسیار مؤثر ترویج زبان و ادب فارسی بوده و هست.آثار ادبی و اسناد و مدارک تاریخی نشانگر آن است که شاعران پارسی گو در عرصه ها و عصرهای مختلف و بنابر اقتضای شرایط و نیاززمانه، موسیقی کلام خود را در اشکال متنوعی همچون بزم و طرب، دین و آیین، عرفان و تصوف و یا رزم و حماسه جاری ساختند وهمواره از پیوند ناگسستنی شعر و موسیقی در راستای غنا، تقویت و اثرگذاری سخن خویش نهایت بهره را برده اند. عطف عنایت به کاربستن روش توصیفی- تحلیلی روشن می شود که حضور موسیقی در شعر فارسی در همه حوزه ها اعم از رزم و بزم، خلوت عرفان و جلوت اجتماع حضوری جدی و موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

موسیقی ، شعر فارسی ، تأثیر ، دین ، عرفان ، حماسه ، بزم