بازتاب عواطف و احساسات شاعرانه در ادبیات تفننی

موضوع مقاله ی حاضر، بازتاب عواطف و احساسات شاعرانه در ادبیات تفننی است. این نوع ادبی، به عنوان بخشی از ادبیات غناییمحسوب می گردد. درون مایه های طنز، هجو، هزل، شهرآشوب و غیره که همگی زیرمجموعه ی این نوع ادبی هستند، به گونه ای دربردارنده-ی احساسات و عواطف شاعر و گوینده می باشند. هرکدام از این موضوعات و مضامین شعری،گویای بخشی از تراوشهای درونی و ضمیرناخوآگاه و یا خودآگاه شاعر هستند که به ژانرهای مختلفی، دردها و آلام اجتماع و جامعه ی فاسد زمان شاعر را بازگومی کنند. اینمضامین اگرچه به ظاهر تفننی و سرگرم کننده محسوب می شوند، اما درمعنا گویای مفاهیم اخلاقی و اجتماعی هستند. همان نقشی کهاخلاقیات و اجتماعیات در ادب فارسی ایفا میکنند، ادبیات تفننی هم در نوع خود به همان نقش می پردازد. در نگارش مقاله ، ضمن بیاناهمیت و ویژگی های ادب غنایی و تفننی، نوع نگرش شاعرانه و عواطف گوینده و شاعر در مورد هریک از مقوله های ادب تفننی بیان شدهاست. نتایج حاصل از نگارش مقاله نشان می دهد که شاعران در ادبیات تفننی نیز قادرند احساسات خود را، بازگو و نکات اخلاقی واجتماعی را بیان کنند.

کلیدواژه ها:

ادبیات تفننی ، عواطف ، ادبیات غنایی ، بازتاب