نقش انعطاف پذیری مدارس درارتقاء خلاقیت کودکان

آموزش و پرورش زیر بناى ساخت جامعه سالم است و کودکان تاثیرپذیرترین قشر جامعه هستند. ارتقای سطح کنجکاوی، خلاقیت و توانایی یادگیری کودک با استفاده از بهینه سازی عناصر تاثیرگذاری از محیط از قبیل فرم، فضا و رنگ از دغدغه های مشترک امروز روانشاسان و معماران تلقی می شود. همچنین نیاز به انعطاف پذیری در فضاهای آموزشی یکی از معیارهای اساسی در برنامه ریزی و طراحی فضاهای آموزشی می باشد. از آنجایی که ماهیت دوران کودکی، بازی و اکتشاف است و کودک دوست دارد کنجکاوی و کاوش را همراه با بازی در دنیای خود انجام دهد، بنابراین محیط اطرافش باید حس کنجکاوی او را برانگیزد.چنین قابلیتی نیاز مند انعطاف پذیری محیط است.همچنین طراحی فضای مدزسه باید به گونه ای باشد که حالتی مثل ادامه خانه را برای بچه ها داشته باشد تا بچه ها در آن احساس آرامش داشته باشند، این عامل باعث می شود آنها به محیط مدرسه جذب شوند. تحقیق حاضر به بررسی ویژگی های نظام آموزشی نوین و طرح ویژگی های کالبدی آن با رویکرد انعطافپذیری که به لزوم آن اشاره گردید، می پردازد.تاثیر ویژگی های کمی و کیفی مناسب از دیدگاه روانشناسی و معماری می تواند محیط آموزش را طوری برای بچه ها فراهم کند که زمینه را برای رشد و بروز استعدادها و خلاقیت های کودکان فراهم کند. در این پژوهش به بررسی ویژگی های معماری فضاهای آموزشی، و ویژگی های روانشناسی مانند کودک محوری ، کنترل پذیری ، امنیت محوری و اجتماع پذیری را برای طراحی فضاهای آموزشی انعطاف پذیر پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

مدرسه ، کودکان ، خلاقیت ، انعطاف پذیر