نقش شیوه فرزندپروری والدین، حل مسئله و خودتنظیمی در بروز رفتار فرار از منزل در نوجوانان شهر کرمانشاه

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش شیوه فرزندپروری والدین،شیوه حل مسئله وخودتنظیمی درپیشبینی بروزرفتار فرار از منزل دانشآموزان شهرکرمانشاه انجام گرفت.جامعه آماری شامل کلیه دانشآموزان اول تا سوم دبیرستان شهرکرمانشاه بودکه بااستفاده ازنمونهگیری خوشهایچندمرحلهای،تعداد 320 نفرازآنها به عنوان نمونه انتخاب شدند. پژوهش حاضریک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود،که برای تجزیهوتحلیل دادهها اازروش آماری تحلیل ممیز به شیوه همزمان و گام به گام استفاده شد. ابزارگردآوری دادهها عبارت بود ازپرسشنامه رفتارهای پرخطر،پرسشنامه خودتنظیمی، پرسشنامه حل مسئله ومقیاس ادراک شیوه والدین.نتایج تجزیه وتحلیل داده هانشان دادکه بیشترین ضریب ساختاری به خرده مقیاس گرمی پدراز ادراک فرزندپروری تعلق دارد0/88نمره کل ادراک فرزندپروری ازاین لحاظ،درجایگاه دوم قرار دارد و گرمی مادر، شیوه حل مسئله به ترتیب رتبه سوم و چهارم را به دست آورده اند. خرده مقیاس درگیری پدر با 0/07کمترین ضریب ساختاری را دارد.یعنی این ویژگیها به ترتیب بیشترین نقش رادرپیشبینی رفتارفرار از منزل را دارند. باتوجه به نتایج، پیشنهاد میشود که برای کاهش رفتارهای پرخطردرنوجوانان،برآموزش والدین ونحوه برخورد با نوجوانا ن تأکید نمود

کلیدواژه ها:

شیوه فرزندپروری والدین ، شیوه حل مسئله ، خودتنظیمی ، فرار از منزل