تحلیل رابطه هوش معنوی و شادکامی در دانشجویان دانشگاه اصفهان

سازه هوش معنوی، یکی از مفاهیم جدید، جذاب و بحث برانگیزی است که در پرتو توجه و علاقه جهانی محققان، صاحبنظران به ویژه روانشناسان در حوزه معنویت مطرح شده و توسعه پیدا کرده است هوش معنوی به عنوان زیربنای باورهای فرد نقش اساسی در زمینه های گوناگون به ویژه ارتقاء و تامین سلامت روانی دارد و از طرفی اهمیت نقش شادی در بهداشت روانی سلامت جسمانی، کارآمدی و مشارکت اجتماعی از مهمترین اولویتهای روانشناسی قرا گرفته است. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین هوش معنوی با میزان شادکامی دانشجویان می باشد روش این پژوهش توصیفی و از نوع همستگی است جامعه آماریشامل کلیه دانشجویان دانشگاه اصفهان می باشد که به روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 200 نفر از دانشجویان انتخاب شدند از پرسشنامه هوش معنوی ناصری با 97 گزینه و فهرست شادکامی آکسفورد با 29 گزینه به عنوان ابزار پژوهش استفاده شده است داده ا پس از تصحیح و نمره گذاری توسط نرم افزار SPSS مور تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بین هوش معنوی و شادکامی دانشجویان رابطه معناداری وجوددارد با سطح منعاداری 0/01 و ضریب همبستگی 0/813 بنابراین فرض وجود رابطه بین هوش معنوی دانشجویان و شادکامی آنها با بیش از 99 درصد اطمینان تیید می شود. همچنین یافته های تحقیق حاکی از آن است که بین هوش معنوی و شادکامی دانشجویان براساس جنسیت و تاهل ارتباط معناداری وجود ندارد همچنین بررسی تحلیل رگرسیون ارتباط مولفه های هوش معنوی خودآگاهی متعالی، تجارب معنوی، شکسیابیی و بخشش با شادکامی نشان داد که به ترتیب مولفه ای خو د آگاهی متعالی R2=0/68 بخشش R2=0/66 تجارب معنوی R2=0/65 و شکیابیی R2=0/61 دارابی بیشترین قدرت پیش بینی کنندگی برای متغیر شادکامی هستند.

کلیدواژه ها:

هوش معنوی ، شادکامی