پیشبینی رضایت از زندگی بر اساس طرحواره های ناسازگار اولیه و مسئولیت پذیری در دانشجویان دانشگاه آزاد همدان

پژوهش حاضر با هدف پیشبینی رضایت از زندگی بر اساس طرح واره های ناسازگار اولیه و مسئولیت پذیری در دانشجوان دانشگاه آزاد همدان انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از نظر زمان یک پژوهش مقطعی، از لحاظ نوع داده ها کمی و از نظر روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری را همه دانشجوان دانشگاه آزاد همدان به تعداد ۱۰۸۰۰ نفر تشکیل داد. روش نمونه گیری تصادفی از نوع طبقه ای نسبی بود. از جامعه آماری مذکور بر اساس فرمول فیدل و تاباچنیگ (۲۰۰۷) ۱۰۷ نفر، که به لحاظ احتیاط این تعداد به ۱۲۰ نفر افزایش یافت. ابزار پژوهش شامل سه مقیاس استاندارد رضایت از زندگی داینر (۱۹۸۵)، طرح واره های ناسازگار اولیه یانگ (۱۹۹۰)، مسئولیت پذیری گاف (۱۹۸۲) بود. جهت تحلیل و بررسی فرضیه های پژوهش از رگرسیون به روش همزمان و همبستگی پیرسون استفاده گردید. نتایج نشان داد مولفه های محرومیت، رهاشدگی، نقص، وابستگی، آسیب پذیری، بازداری هیجانی، عیب جویی، خود کنترلی و مسئولیت پذیری پیشبینی کننده معنادار رضایت از زندگی می باشد. علامت منفی بتا در متغیرها نشان میدهد که رابطه پیشبینی این متغیرها در مورد متغیر رضایت از زندگی معکوس است. با توجه به ضریب بتا بازداری هیجانی قدرتمندترین پیشبینی کننده رضایت از زندگی است. و بعد از آن به ترتیب متغیرهای محرومیت، رهاشدگی، وابستگی، آسیب پذیری، عیب جویی، خود کنترلی و مسئولیت پذیری قرار دارند. مولفه های دیگر طرح واره های ناسازگار اولیه نتوانستند پیشبینی کننده معنادار رضایت از زندگی باشند. بین رضایت از زندگی و مولفه های طرح واره ناسازگار اولیه رابطه منفی و معناداری در سطح ۰.۰۵ وجود دارد. بین رضایت از زندگی و مسئولیت پذیری رابطه مثبت و معناداری در سطح ۰.۰۱ وجود دارد. این نتیجه نشان میدهد که هر چه میانگین مسئولیت پذیری باالتر باشد میانگین رضایت از زندگی او بیشتر است.

کلیدواژه ها:

رضایت از زندگی ، طرح واره های ناسازگار اولیه ، مسئولیت پذیری