اثربخشی زوجدرمانی شناختی رفتاری بر عالئم افسردگی و کیفیت زندگی زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی

زوجدرمانی شناختی رفتاری یکی از رویکردهای شناخته شده و کارآمد در زمینه مشکلات زناشویی است؛ بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوجدرمانی شناختی رفتاری بر علائم افسردگی و کیفیت زندگی زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی بود که در سال ۱۴۰۳ به کلینیک های روانشناسی شرق استان تهران مراجعه کردند. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند تعداد سی نفر داوطلب واجد شرایط وارد مطالعه شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر کدام پانزده نفر) گمارده شدند. همه آزمودنی ها برای پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه افسردگی بک (۱۹۹۶) و پرسشنامه کیفیت زندگی (گروه سازمان جهانی بهداشت، ۱۹۹۸) پاسخ دادند. آزمودنی های گروه مداخله براساس پروتکل خانجانی و شکی و همکاران (۲۰۱۷)، طی دوازده جلسه و یک بار در هفته به مدت نود دقیقه به صورت گروهی آموزش دریافت کردند. طی این مدت برای گروه گواه هیچ مداخله ای ارائه نشد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره در نرم افزار SPSS نسخه ۲۷ انجام شد. سطح معناداری در همه آزمون های آماری ۰.۰۵ در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که زوجدرمانی شناختی رفتاری باعث کاهش علائم افسردگی (p < ۰.۰۰۱) و بهبود کیفیت زندگی (p < ۰.۰۰۱) آزمودنی های گروه آزمایش شده است. در نتیجه براساس یافته های این پژوهش زوجدرمانی شناختی رفتاری بر علائم افسردگی و کیفیت زندگی زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی موثر است.

کلیدواژه ها:

علائم افسردگی ، کیفیت زندگی ، خیانت