سیاست جنایی قضایی ایران در قبال اقلیتهای مهاجر

پژوهش حاضر با هدف بررسی سیاست جنایی ایران در قابل اقلیتهای مهاجر و ارایه راهکارهایی متناسب به منظور افزایش میزان بهره مندی مهاجران از حقوق قانونی و نهادهای عدالت کیفری از نوع اکتشافی و با انجام مصاحبه با 250 نفر از متهمان مهاجران انجام گردید نتایج حاصل از پژوهش نشان میدهد موانعی از قبیل عدمآگاهی از قوانین و رویه های موجودهزینه های بالای دسترسی به خدمات حقوقی پیش فرضهای منفی و فروانی پرونده های در حال رسیدگی در دادسرا دسترسی بهعدالت برای مهاجران را محدود می نماید براین اساس با توجه به پیامدهای عدم دسترسی متهمان مهاجر به عدالت افزایش میزان رفتارهای نابهنجا ر و نرخ بزهکاری، محکومیت متهمان بی گناه و یا سزادهی بیش از استحقاق متهم بی اعتمادی و کاهش اعتبار نظام عدالت کیفری، از هم پاشیدگی خانواده های متهمان مهاجر، ترک کشور و عدم سرمایه گذاری اتباء کشورهای دیگر برای رفع موانع موجود راهبردهای از جمله افزایش سطح آگاهی مهاجران از قوانین ارائه معاضدت های حقوقی، رفع مشکلات زبانی د ربرقاری ارتباط با مقامهای قضایی به کارگیری کمکهای غیر رسمی از جمله امکان برقرای ارتباط متهم مهاجر با اعضای خانواده استافده از مددکاران اجتماعی یا مشاوران در طول مدت بازداشت همچنین استفاده از باهرد عدالت ترمیمی در جرایم خرد ایجاد و تقویت سازمانهای مردم نهاد مشارکت دادن موثر مهاجران در فرآیند قانون گذاری و اصلاح قوانین رفع پیش فرضهای قضایی بر صدور قرارهای نهایی ارایه گردیده است.

کلیدواژه ها:

تعقیب کیفری ، جرم ، متهمان مهاجر ، دسترسی به عدالت