اثر بخشی آموزش تنظیم هیجان با رویکرد مذهبی بر سازگاری زناشویی وصمیمیت زنان متأهل کاشان

پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی تنظیم هیجان با رویکرد مذهبی بر سازگاری زناشویی و صمیمیت زنان متأهل انجام شد. این پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعهی پژوهش شامل کلیه زنان متأهل شهرستان کاشان بود که به مرکز مشاوره مراجعه کرده بودند. از میان آنها 30 زن متأهل به صورت در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. ( 15 نفر آزمایشی، 15 نفر کنترل) ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر و مقیاس صمیمیت واکر و تامپسون بود. برای تحلیل دادهها از میانگین،انحراف معیار و کوواریانس استفاده شد. نتایج حاکی از اثر بخشی آموزش تنظیم هیجان با رویکرد مذهبی بر ابعاد سازگاری زناشویی شامل: رضایت زناشویی، همبستگی دو نفری، توافق دو نفری و ابراز محبت و سازگاری کلی زناشویی و صمیمیت زنان بود

کلیدواژه ها:

تنظیم هیجان با رویکرد مذهبی ، سازگاری زناشویی ، صمیمیت