بررسی رویکرد کشاورزی حفاظتی درجهت توسعه پایدار

رشد روزافزون جمعیت موجب نیاز بیشتر بشر به مواد غذایی ،گسترش تولیدات کشاورزی با استفاده از تکنولوژیهای نوین و در نتیجه موجب مشکلات زیست محیطی زیادی شده است. که این مسئله باعث ارائه تفکر توسعه پایدار از طرف سازمان ملل متحد به عنواندورنمای کشاورزی گردید. بطوریکه توجه به توسعه پایدار در بخش کشاورزی باعث مطرح شدن مفهوم کشاورزی پایدار شد. در همینراستا کشاورزی حفاظتی به ور فزایندهای در جهان به عنوان ی جایگزین برای مقابله با رویکرد نیاز به افزایش تولید مواد غذایی بر اساس فعالیتهای کشاورزی پایدار به شمار رفته و راهیاری مناسب برای حفظ و اصلاح منابع کشاورزی با هدف افزایش تولید و پایداریمحصول همراه با حفظ محیط زیست محسوب میشود. از طرفی کشاورزی حفاظتی یک تکنولوژی نیست بلکه یک روش انجام فعالیتکشاورزی و شامل سه اصل به هم پیوسته، حداقل اختلال مکانیکی خاک، پوشش دائمی خاک و تنوع تناوب محصول است. کشاورزی حفاظتی فرصتهایی را برای کاهش هزینههای تولید، مدیریت علف های هرز، جلوگیری از فرسایش خاک، صرفهجویی درمصرف آب ومواد مغذی، افزایش بازده تولید، افزایش تنوع محصول و بهبود استفاده موثر و پایدار از منابع و محیط زیست را فراهم میکند. اما هنوزهم محدودیتهای برای ارتقا کشاورزی حفاظتی از قبیل عدم توجه مناسب به کشاورزان خردهپا و متوسط مقیاس، عدم در دسترس بودن نیروی انسانی ماهر و علمی برای ترویج این روش، پیچیده بودن سیستم کشاورزی حفاظتی و نیاز به توسعه سیاستها و استراتژی- های ضروری برای ترویج کشاورزی حفاظتی، وجود دارد. بنابراین مقاله حاضر که به صورت مروری و با استفاده از منابع اینترنتی و کتابخانهای تهیه شده است. تلاش دارد ضمن بیان مفهوم و چالشهای کشاورزی حفاظتی اهمیت بکارگیری آن در بخش کشاورزی را بررسی نماید.

کلیدواژه ها:

کشاورزی حفاظتی ، توسعه پایدار ، حفاظت خاک ، بی خاکورزی