امنیت و حقوق شهروندی در قانون اساسی

در تعریف امنیت یک اجماع نسبی و نسبتاً جامع وجود دارد که شامل حراست از هسته حیاتی همه افراد بشر و عدم وجود دغدغه های جدی در زندگی روزمره آنها می باشد. این ایده که مردم باید در گذران زندگی روزمره شان امنیت خاطر داشته باشند نه جدید است و نه تعجب آور. تأکید بر محوریت الهی - انسانی، همچنان پیش برنده فلسفه دیرین اسلام است، که خدا و مردم را کانون توجه خود می شناسد و شرایط ضروری چون آزادی و برابری را برای ایمنی مردم توصیه می کند. همچنین، بر دیدگاهها و پنداره های هنجاری گسترده ای چون پذیرش و اتخاذ حقوق بشر جهان شمول تأکید می ورزد تا امنیت مردم را تامین و تضمین نماید.قانون اساسی به عنوان بیان کننده شالوده و ساختارهای سیاسی – حقوقی کشورها دارای اهمیت اساسی است. این قانون به بیان حقوق و تکالیف متقابل شهروندان و حکومت، تنظیم روابط این دو و تضمین حقوق شهروندان می پردازد. امنیت به عنوان یکی از مولفه های بنیادین حقوق شهروندی است که به درستی مورد توجه و تضمین موسسان قانون اساسی قرار گرفته است. این مقاله ضمن بیان مکاتب مختلف امنیت، با روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع معتبر کتابخانه ای به بیان مولفه های امنیت در قانون اساسی پرداخته است.