آسیب شناسی مدیریت مشارکتی؛ با تاکید بر سیستم مدیریتی سازمانهای کشور

سبک مدیریت مشارکتی برای تقویت هویت انسانی و دورشدن از هویت ابزاری انسانها در سازمان گام بر می دارد و به فعال سازی اندیشه های آنها برای تحقق کارآمدتر اهداف سازمان کمک می کند. بایستی به این نکته توجه ویژه داشت که مشارکت یک درگیری ذهنی و عاطفی برای یک شخص در موقعیت های گروهی است که او را بر می انگیزاند تا برای دستیابی به اهداف گروهی تلاش کند و در مسئولیت کار شریک شود. بیش از نیم قرن از پیدایش تفکر نظام مشارکت می گذرد و اعمال آن از سال های بعد از جنگ جهانی دوم در بسیاری از کشورها، به ویژه آلمان و ژاپن تجار بسیار ارزشمندی را پشت سرنهاده است. در کشور ما ایران در عین حال که نمونه ی نسبتاً موفقیت آمیز از به کارگیری نظام پیشنهادها و مدیریت مشارکتی را می توان ردگیری نمود، هنوز فاصله ی زیادی با اجرای مبتنی بر اصول علمی و همه جانبه آن به چشم می خورد . این نکته ضرورت تفکر جدی در فلسفه ی این نظام و تحقیق و تلاش پی گیر در بستر سازی و اعمال موفق آن را اجتناب ناپذیر می سازد.لذا مطالعه ی حاضر که به روش مروری انجام شده است سعی نموده است تا نشان دهد که توجه به نیروی انسانی و رهبری آن از طریق مدیریت مشارکتی می تواند باعث افزایش بهره وری و شکوفایی سازمان ها و شرکت ها شود و تکنیک های متداول آن را معرفی نماید.

کلیدواژه ها:

مدیریت مشارکتی ، ایران ، سازمان ، موفقیت