بررسی کیفیت فضا ی جمعی با رویکرد سالمندان

سالمندی دورانی است که کاهش توانایی های جسمی و از دست دادن برخی ارزش ها و امتیازها را به همراه دارد و در موارد زیادی با ضعف جسمانی و روانی همراه است. سالمندان افرادآسیب پذیر هر شهری به شمار می آیند و این امرلزوم توجه ویژه به نیازهای سالمندان در فضاهای جمعی را دوچندان می سازد. سالمندان به دلایل جسمی و روحی به فضاهای جمعی و تحرک و تعاملات اجتماعی بسیار نیازمندند . حال چگونه می توان با طراحی فضای معماری مختص سالمندان آنها را تشویق به مشارکت در فعالیت های جمعی کرد ؟ در این مقاله، در راستای دستیابی به هدف مناسبسازی فضای جمعی مناسب که موجب افزایش و گسترش مشارکت فعالیت آنان در جامعه می شود . این تحقیق بر اساس فرآیند اجرای کیفی و منطق اجرای آن با استدلال قیاسی می باشدکه با رویکردی توصیفی تحلیلی و با استفاده از شیوه –های تحقیق ، بر پایه مطالعات کتابخانه ای جهت شناسایی ، گرد آوری ، مطالعه و تحلیل منابع و مرحله ارزیابی و تحلیل اطلاعات و جمع بندی آنها و ارایه پیشنهادها و رهنمودهای لازم می باشد ، و از طریق روش میدانی به جمع آوری اطلاعات با ابزار پرسشنامه که به صورت نمونه گیری اتفاقی انجام یافته است و پس از بررسی موضوع و مشکلات سالمندان وحضور سالمندان در جامعه را بررسی کرده و راه کارهای طراحی برای مناسب سازی یک فضاهای جمعی ارائه می دهد

کلیدواژه ها:

سالمندان ، فضاهای جمعی ، فضا های عمومی