جهتگیری بهینه تابستاننشین در معماری حاشیه کویرنمونه شهر یزد

تجارب پیشینیان ما در رویارویی با اقلیم، خصوصاً اقلیمهای سخت سبب بوجود آمدن الگوهایی در معماری بومی وسنتی شدهاست. با جستجو در معماری سنتی میتوان الگوهایی یافت که معماران را دربرخورد با اقلیم یاری کند. یکی ازمهمترین مسائل در رویارویی با شرایط اقلیمی در ساختمان جهتگیری صحیح و بهینه است. در این پژوهش جهتگیری بهینه در شهرهای حاشیه کویر مرکزی ایران )نمونه، شهر یزد( مورد پرسش است. با توجه به گستردگی شرایط اقلیمی این نواحی مطالعه به فصل تابستان و به دنبال آن تابستاننشین خانه های حاشیه کویر محدود شد، تا جهتگیری بهینه برای تابستانشین خانههای حاشیه کویر مشخص گردد. با توجه به جهتگیری اغلب خانه های سنتی در شهر یزد روی رون راسته به نظر میرسد رون راسته، جهتگیری بهینه برای ساختمانهای حاشیه کویر باشد. با توجه به این هدف وبرای بررسی درستی فرضیه مطرح شده پس ا زمشخص کردن جهتگیریهای موجود در شهر یزد و مقایسه شرایط ایجاد شده با نیا های حرارتی انسان، بهرو کردن تابستاننشین بررسی میگردد.با توجه به مسیر تعریف شده، به روش مطالعه بر روی انواع تهویه طبیعی و بررسی ساختار عناصر و فضاهای تشییل دهنده تابستاننشین مثل تالار و بادگیر با بهرهگیری ازآز مون شبیهسا ی، دو نمونه )خانه کرمانی و خانه رسولیان در یزد( با هم مقایسه شده تا ا طریق نتایج بدستآمده فرضیه پژوهش آ موده شود.

کلیدواژه ها:

اقلیم گرم و خشک ، جهت گیری بهینه ، تابستان نشین ، تالار ، بادگیر ،