بررسی جایگاه جمع سپاری در افزایش توان نوآوری سازمان و پیشنهاد چارچوب

افزایش رقابت، تغییرات فناوری و توسعه فناوری های پیشرفته ارتباطی در چند دهه اخیر باعث ظهور ابزارهای جدیدی به منظور تقویت توانایی های سازمان از جمله قدرت خلاقیت و نوآوری از طریق گسستن مرزهای سنتی شده است. یکی از این ابزارها که با استقبال گسترده ای مخصوصاً در فضای کسب و کار مواجه شده، جمع سپاری می باشد. جمع سپاری برون سپاری کار به یک جمعیت است و توانسته با اتکا بر توانایی های جمع و بکارگیری هوش جمعی، قدرت خلاقیت و نوآوری سازمان ها را تقویت و هزینه ها و فاصله سازمان از بازار را کاهش دهد. تجربه های موفق جمع سیاری، کارایی بالای آن را تأیید و نیاز به فعالیت های پژوهشی به منظور تقویت و توسعه این حوزه را برجسته می نماید. این پژوهش با هدف تبیین فرایند جمع سپاری و تعاملات آن با فرایند نوآوری و همچنین ارائه یک چارچوب پایه به منظور ترسیم ابعاد و عناصر مهم و کلیدی جمع سپاری در بکارگیری موفقیت آمیز آن تعریف گردیده است. در این پژوهش با استفاده از تجزیه و تحلیل محتوی 43 مقاله پژوهشی در زمینه جمع سپاری، چارچوبی منسجم و جامع دارای چهاررکن و هفده عنصر پیشنهاد گردیده است. با توجه به نگاه کلان این پژوهش به مبحث جمع سپاری، نتایج آن می تواند برای محققین به منظور بکارگیری موفق جمع سپاری یک شروع مناسب بوده و به عنوان یکی از منابع اولیه دانش مذکور مفید واقع شود.