بررسی هماهنگی سبک مدیریت با بلوغ کارکنان و تأثیر آن بر عملکرد آنها (بهره وری)

سازمان ها در معنای وسیع کلمه، رکن اصلی اجتماع کنونی هستند و مدیریت، مهم ترین عامل در حیات رشد و بالندگی و یا مرگ سازمانی است. اما یک جزء اساسی و جدایی ناپذیر از مدیریت هماهنگی فعالیت های افراد و هدایت کارهای آن ها در جهت اهداف سازمانی است. در عصر حاضر سازمان هایی موفق هستند که همه کارکنان آن برای بالا بردن توانمندی (افزایش بهره وری) خود بکوشند؛ اما اهمیت توجه به بهره وری در سازمان هایی مانند ناجا که در تماس مستقیم با اقشار مختلف مردم بوده و تنوع بالای مأموریت از ویژگی های بارز این سیستم است، بیشتر به نظر می رسد. بر همین اساس برای رسیدن به بهره وری بیشتر کارکنان با توجه به اولویت های ناجا در سالیان اخیر، ارتقاء بهره وری در سطح کارکنان ضرورت پیدا می کند. لذا این پژوهش در نظر دارد که به تبیین رابطه سبک های مدیریت با بلوغ کارکنان و تأثیر آن بر سطح بهره وری کارکنان ناجا بپردازد. در این پژوهش از دو پرسشنامه استانداردشده ی سبک مدیریتی و بلوغ کارکنان استفاده شده که دارای پایایی و روایی قابل قبول هستند. نتایج نشان داد که بین سبک های مدیریت (مشارکتی، مشاوره ای و تفویضی) با بلوغ کارکنان، رابطه معناداری وجود دارد. همچنین نتایج حاکیست که در سازمان ناجا، سبک های مشاوره ای و مشارکتی کاربردی تر می باشند

کلیدواژه ها:

سبک های مدیریت ، بلوغ کارکنان ، سبک مدیریت مشارکتی ، سبک مدیریت مشاوره ای ، سبک مدیریت تفویضی ، بهره وری