نجوم ونقش منجمین در شاهنامه

علوم نجوم یکی از ارکان اصلی قدیم محسوب می شود تا آنجا که در آثار قبل از اسلام و بعد از اسلام و در کشورها و ملت هایی که مهد علم و تمدن بودند به این علم توجه ویزه شده است و رصدخانه های زیادی در اقصی نقاط جهان و بویژه در ایران در سده های پنجم و ششم ایجاد کرده اند و پادشاهان معمولاً همیشه منجمان و اخترشناسان را همراه داشته اند تا در انجام دادن مهمات کشور از جمله زمان تاج گذاری، خلعت پوشیدن، زمان مناسب برای حمله کردن، مسافرت رفتن و حتی تفریح و ... از پیشگویی منجمان بهره می بردند. در چهار مقاله نظامی عروضی سمرقندی که چهار علم و چهار قشر را از ملزومات پادشاه دانسته است. یکی از چهار باب را به باب نجوم اختصاص داده است و حکایت های زیبایی در این خصوص آورده است. فردوسی اطلاعات مفیدی پیرامون علوم، خاصه نجوم یا ستاره شناسی دارد که در شاهنامه موج می زندف علم نجوم و علاقه فراوان فردوسی به آن، با اشاره به مفاهیمی چون: جایگاه سیاراتف صور فلکی، بروج دوازدگانهف سعد و نحس اختران و تأثیر آنها در کامیابی یا ناکامی شاهان و قهرمانان داستان ها در سراسر شاهنامه به وضوح دیده می شود که در این مقاله به تحلیل و بررسی عناصر نجومی پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

فردوسی ، شاهنامه ، نجوم ، پیشگویی ، ستاره شماری