یادگیری سازمانی: پارادایم جدید مدیریت؟

موضوع یادگیری سازمانی یکی از موضوعات حوزه علوم اجتماعی است که از دیرباز مورد توجه محققین و اندیشمندان این حوزه بوده استاما برخی بر این باورند که توجه محافل دانشگاهی به چگونگی یادگیری سازمانها به دهه 1950 باز میگردد. در حال حاضر موضوع یادگیریسازمانی توجه زیادی را به خود جلب کرده است. دو مؤلفهای که باعث شدهاند یادگیری سازمانی مورد توجه قرار گیرد عبارتاند از:ماهیتدنیای به سرعت در حال تغییری که در آن زندگی می کنیم و افزایش فشارهای رقابتی و محیط رقابتی که شرکتها در آن فعالیت میکنندکهاز جهانی شدن نشئت گرفته است. سازمانها دریافتهاند که در برخورد با چنین پیچیدگی های رو به رشدی، در راستای حفظ بقاء خود وبرخورداری از مزیتهای رقابتی، باید نسبت به کسب دانش بیشتر و به کارگیری آن به نحو صحیح همت گمارند. در این مقاله هدف اصلیبررسی نظریه یادگیری سازمانی به عنوان یک پارادایم جدید با توجه به تحولات روز در حیطه مطالعات مرتبط با سازمان و مدیریت است.در این راستا یادگیری سازمانی از زاویه دید پارادایم های کارکردگرا، تفسیری، ساختارگرایانه بنیادی، مدرنیست، پست مدرنیست، انتقادی وبرساختگرائی اجتماعی مورد بررسی قرار میگیرد. تحلیل پارادایم های مختلف در رابطه با یادگیری سازمانی و توجه به قابلیت ها و مناسبت-های هریک از آنها می تواند کیفیت مطالعات یادگیری سازمانی را در ابعاد روششناختی و یا طراحی تحقیق بهبود و توسعه بخشید. سپسبا تحلیل منطقی چهار گزاره مورد توافق اغلب محققین حوزه یادگیری سازمانی در رابطه با یادگیری سازمانی، به این موضوع به عنوان یکپارادایم جدید پرداخته می شود. در نهایت نیز ضمن اشاره به تردیدهای مطرح در رابطه با یادگیری سازمانی به ارتباط آن با ساختار، فرهنگومدیریت تغییر در سازمان اشاره شده، در نهایت ملاحظاتی که باید محققین حوزه یادگیری سازمانی در فرایند انجام تحقیق خود باید مدنظر قرار دهند به عنوان نتیجه و یافته تحقیق ارائه می شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری سازمانی ، پارادایم ، مدیریت ، سازمان