شناسایی و سنجش روابط بین متغیرهای مؤثر بر نوآوری در شرکت های صنعتی با استفاده از تکنیک دیماتل فازی (مطالعه موردی شرکت های پتروشیمی استان بوشهر)

تغییرات سریع فناوری در صنایع مختلف و در نتیجه آن کوتاه شدن دوره عمر محصولات و فشرده شدن رقابت نیاز به نوآوری راتشدید می کند کمبود نوآوری یکی از عوامل اصلی پایین بودن سطح رشد شرکت های پتروشیمی در کشورهای در حال توسعهاست. در این مقاله هدف شناسایی و سنجش متغیرهای مؤثر بر نوآوری در شرکت های پتروشیمی استان بوشهر است . بدینمنظور بیست وشش متغیر مؤثر بر نوآوری در شرکت های صنعتی در استان بوشهر شناسایی و سپس با استفاد از فرایند تحلیلشبکه ای فازی به هفت متغیر مهم کاهش یافتند که عبارتند از فرهنگ تغییر در کارکنان، عملکرد مدیریت، توجه به خواسته هایمشتری، شرایط مالی، انعطاف پذیری محصول، استفاده از فناوری های جدید و حمایت های دولت. در نهایت درجه تأثیرگذاری وتأثیرپذیری این هفت متغیر با استفاده از تکنیک دیماتل فازی و رسم شکل مشخص گردیدند. نتایج تحقیق نشان می دهد متغیرفرهنگ تغییر در بین کارکنان یکی از موانع نوآوری شرکت های پتروشیمی استان بوشهر است و باید حل شود. متغیر عملکردمدیریت، متغیری است که مشکل نوآوری شرکت های پتروشیمی استان بوشهر را حل می کند و باید در اولویت توجه قرار گیرد.متغیر توجه به خواسته های مشتری متغیری است که نه از متغیری تأثیر می پذیرید و نه بر هیچ متغیری اثر می گذارد لذا اینمتغیر، متغیری مستقل در ایجاد نوآوری در شرکت های پتروشیمی استان بوشهر است. متغیر جذب سرمایه گذاری و شرایط مالیمتغیری است مستقل که روی تعدادی از متغیرهای مؤثر بر نوآوری در شرکت های پتروشیمی استان بوشهر، اثر می گذارد.

کلیدواژه ها:

نوآوری ، تکنیک دیماتل فازی ، پتروشیمی ، خطرپذیری ، فرهنگ تغییر