ارتباط بین سبک های تدریس معلمان و میزان خودراهبری در یادگیری دانش آموزان شهر تهران
محل انتشار: دومین کنفرانس ملی روانشناسی و علوم تربیتی
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 964
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
PESSH02_080
تاریخ نمایه سازی: 19 اردیبهشت 1395
چکیده مقاله:
با توجه به اهمیت آموزش و پرورش و هزاران پژوهشی که در هر سال در این حوزه انجام می گیرد، توجه به متغیرهایی که می توانند کیفیت آموزش را بالا ببرند از اهمیت ویژه ای برخوردار است. مطالعه حاضر نیز با هدف بررسی ارتباط بین سبک های تدریس معلمان و میزان خودراهبری در یادگیری دانش آموزان شهر تهران انجام گرفت. در این پژوهش از روش تحلیلی- مقطعی استفاده شد. جامعه پژوهش حاضر شامل تمام دانش آموزان مدارس مقاطع متوسطه منطقه 6 شهر تهران در سال تحصیلی 95-1394 بود. همبستگی بین مولفه های سبک تدریس با خودراهبری در یادگیری از طریق روش همبستگی پیرسون مورد بررسی قرار گرفت و برای پیش بینی خود راهبری در یادگیری از طریق مولفه های سبک تدریس از تحلیل رگرسیون خطی به سبک گام به گام استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که بین خودراهبری در یادگیری با سبک تدریس مدل فردی (p=0/010)، سبک تدریس تسهیل کننده (p<0/001) و سبک تدریس محول کننده (p<0/001) همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. در این پژوهش مشخص شد که سه سبک یادگیری محول کننده، تسهیل کننده و مدل فردی بیشترین همبستگی را با خودراهبری در یادگیری دارند و بنابراین توصیه می گردد که در آموزش و پرورش از این سبک های تدریس استفاده بیشتری گردد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مروارید بزرگ پوری
عضو هیات علمی گروه آموزش و پرورش ابتدایی ، واحد شادگان ، دانشگاه آزاد اسلامی، شادگان، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :