بررسی بازآفرینی محلات فرسوده براساس اصول نوشهرسازی ، نمونه موردی : قلعه آبکوه شهر مشهد

رشد جمعیت شهرنشین در مقاطع تاریخی منجر به جا به جایی جمعیت به مراکز شهرها و اسکان در بافت های فرسوده گشته است. لذا منجر به افزایش تراکم جمعیت در این فضاها شده است که تبعات سوء اقتصادی و ناهنجاریهای اجتماعی را به دنبال دارد. روند فرسودگی منجر به کاهش کیفیت زندگی شده است. بنابراین تحولات مذکور نیاز به خدمات گوناگون از جمله نیاز به زیرساخت هی حمل و نقل، دسترسی به تأسیسات و تسهیلات و نظایر اینها را در بافت فرسوده اجتناب ناپذیر می کند. هدف از پژوهش حاضر ارتقاء بافت فرسوده براساس اصول نوشهرسازی می باشد. تحقیق حاضر از نوع کاربردی بوده است و روش انجام پژوهش توصیفی- تحلیلی می باشد. لذا جهت جمع آوری داده از روش های میدانی و کتابخانه ای استفاده گردیده جهت تحلیل داده ها از نرم افزار GIS و مدل کیفی SWOT استفاده گردیده شده است. یافته های تحقیق حاکی از آن است که اجرای نکات مثبت بومی شده اصول نوشهرسازی میتواند به بهبود وضع نابسامان محدوده کمک کند اما نقش این اصل به علت خواستگاهش در محدوده کم رنگ تر بوده و اجرای بهتر اصول نوشهرسازی منوط به بومی کردن آن با شرایط و نوع برنامه ریزی ان در ایران است.