مروری بر نظام برنامه ریزی و آمایش سرزمین در آمریکا، مطالعه موردی ایالتکالیفرنیا

نظام برنام هریزی در کشورهای ایالات متحده آمریکا ، انگلستان، و فرانسه بیشترین اثرگذاری و نفوذ را در سایر مناطق جهانداشته اند. برخی از دستاوردهای برنامه ریزی شهری ایالات متحده آمریکا از جمله: ضوابط منطقه بندی، برنامه ریزی مبتنی برواحد همسایگی و استانداردهای سرانه کاربری زمین؛ در بسیاری از کشورهای دنیا به کار گرفته شده است. اقتصاد سرمایه داریدر این کشور مبتنی بر منابع طبیعی فراوان، زیرساخت های توسعه یافته و تولید انبوه است و تولید ناخالص داخلی این کشور، بهتنهایی نزدیک به یک پنجم تولید ناخالص جهان می باشد. ساختار نظام حکمرانی سیاسی ایالات متحده آمریکا نشان دهنده یکحکومت تمرکز زدا است که برنامه ریزی فضایی و کالبدی در این کشور ضمن برخورداری از یک نظام مرکزی )فدرال(، تابعویژگی های طبیعی، اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و نژادی در هر یک از ایالت ها است. نظام برنامه ریزی فضایی در آمریکا در دوسطح متمایز؛ برنامه ریزی ملی و منطقه ای و توسعه اقتصادی، و سطح دوم برنامه ریزی توسعه کالبدی منطقه ای محلی عمل می کند،در عین حال، در نظام دموکراتیک آمریکا با تعدد و تنوع شرکت کنندگان، برنامه ریزی فضایی با چالش های متعدی مواجه است.موضوعاتی همچون مالکیت فردی، شیوه و دامنه برنامه ریزی، الگوی روابط در سطوح مختلف حکومتی با یکدیگر و تعریفدایره تصمیم گیری، چالش برانگیز است. این مقاله به بررسی نظام برنامه ریزی در ایالات متحده آمریکا )با تاکید بر ایالت کالیفرنیا(پرداخته و با مقایسه شیوه و کیفیت برنامه ریزی فضایی در مقیاس های مختلف، به بیان مزیت ها و محدودی تهای آن م یپردازد

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، برنامه ریزی ، فضا ، کاربری زمین ، ایالات متحده آمریکا