بازآفرینی پایدار شهری با رویکرد توسعه کالبدی میان افزا مطالعه موردی منطقه مرکزی شهر اصفهان

اندیشه احیا و بازتولید بافت های تاریخی و کهن شهری بیش از پنج دهه است که اغلب مباحث اکادمیک و علمی را به خود معطوف کرده است. سیر تحولات این اندیشه ها از نگاه صرف کالبدی پس از بازسازی ویرانی های جنگ جهانی دوم تا اندیشه های معطوف به پایداری شهری، همواره در راه انطباق خود با شرایط روز و تحولات شتابنده شهرها بوده است. در پژوهش حاضر با هدف بررسی یکی از رویکردهای نوین بهسازی و نوسازی بافت های کهن شهری به بررسی رویکرد بازآفرینی پایدار شهری با تکیه بر دیدگاه های کالبدی پرداخته می شود. مباحث بررسی شده در نمونه موردی منطقه یک و سه شهر اصفهان به منظور ارایه راهبردهای تجدید ساختار این محدوده تاریخی با استفاده از روش های تحلیلی به ارایه بحث و نتیجه گیری می پردازد. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش توصیفی- تحلیلی می باشد که حاصل نتایج نظری با استفاده از روش های تحلیلی نظیر نرم افزار ArcGis به ارایه بحث و استدلال می پردازد. یافته های موردی نشان می دهد حوزه شمال غربی محدوده مطالعه دارای شکاف ساختاری با حوزه های راهبردی تجدید ساختار منطقه یک و سه اصفهان می باشد و راهبردها و پیشنهادات تحقیق در راستای این موارد استخراج شده است.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی شهری پایدار ، رویکردهای کالبدی بازآفرینی شهری ، تجدید ساختار ، ArcGis