درآمدی به طرح نظریه «اخلاق کمالی» علامه جعفری (ره)، به عنوان رهیافتی نوین در فلسفه اخلاق

تبیین، بررسی و نقد آراء فلاسفه مشرق زمین که در خصوص فلسفه اخلاق اهتمام ورزیده اند، به دلیل رویکرد غالب فلسفه اخلاق غربی در قرون اخیر، بسیار کم رنگ جلوه نموده است، به حدی که حتی در دروس دانشگاهی آثار بسیار معدودی از فلسفه های اخلاق مدون که زاییده اندیشه و تفکر مشرقیان باشد، قابل مشاهده و ردیابی است. علامه محمدتقی جعفری از جمله متفکرینی است که در حوزه فلسفه اخلاق مداقه بسیار کرده و از این حیث دارای نظریات قابل توجه ای است. منتهی به شیوه دیگر متفکران، تنظیم مستقل و مدونی از نظریه خود ارایه نکرده است. این مقاله که با روش اسنادی تنظیم گردیده است می کوشد با نگاهی به نظریات فلسفه اخلاق و نقدهای واردشده، دیدگاه علامه فقید را در این حوزه مطرح نماید و با تجمیع آرای گوناگون در تالیفات ایشان، تفکیک زاویه دید وی را نسبت به الگوهای فکری موجود مشخص کرده و طرح اجمالی نظریه ای را عرضه نماید که می تواند به طور مستقل نظریه ای کامل و جامع و در و اقع نظریه ای بدیل در حوزه فلسفه اخلاق محسوب گردد.

کلیدواژه ها:

فلسفه اخلاق ، غایت گرایی ، وظیفه گرایی ، شهود گرایی ، علامه جعفری ، اخلاق کمالی