تبیین نقش مدیریت شهری در سکونتگاه های غیر رسمی در شهرهانمونه موردی: سکونتگاه های غیر رسمی شهر ارومیه

با افزایش روز افزون جمعیت و به تبع آن رشد سریع شهرنشینی در کشورهای درحال توسعه و وجود محدودیت در ظرفیت های تولیدی، عامل بروز مشکلات عدیده ای در شهرهای بزرگ این کشورها شده است. ظهور بافت های خودروی شهری و به عبارتی گسترش سکونتگاه های غیر رسمی که یکی از مسایل شهرهای بزرگ است، از جمله این مشکلات میباشد. شهرنشینان دارای درآمد پایین، به ویژه در شهرهای بزرگ به دلایل مختلفی از قبیل ارزان بودن زمین در حاشیه ی شهرها، بورس بازی، سهولت در خرید و فروش اراضی فاقد اسناد رسمی، عدم پرداخت عوارض شهرداری، ضعف سیستمهای مدیریت شهری و... اقدام به ساخت مساکن زیر استاندارد و با کیفیت پایین می کنند و بدین ترتیب سکونتگاه های غیر رسمی را پدید می آورند، شهر ارومیه نیز از این مشکلات در امان نبوده و سکونتگاه های غیر رسمی مشکلات زیادی را برای مدیریت شهری به وجود آورده است. ضروری است که سیستمهای مدیریت شهری به عنوان نهادهای مسئول، در جهت ساماندهی این پدیده اقدامات اجرایی به عمل آورند. لذا در این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی به بررسی علل پیدایش حاشیه نشینی شهر ارومیه و تاثیرات آن بر مدیریت شهری پرداخته شده است و مشخص گردید در هیچ یک از طرح های توسعه و عمران شهری توجه چندانی بر این نواحی شهر نشده و عمده اقدامات اجرایی نیز در جهت تشدید انزوای محلات فوق شده است.مشخص گردید جمعیت حاشیه نشینی در شهر ارومیه معادل 1999939 نفر معادل 30 درصد جمعیت شهر ارومیه می باشد که ازین مقدار بیش از 56 درصد از آن مهاجران شهری و روستایی می باشند. در نهایت با بررسی روند تاثیر حاشیه نشینی بر مدیریت شهری، پیشنهاداتی در جهت اتخاذ اهداف اجریایی و سیاست های مناسب جهت حل مسایل و معضلات، ساماندهی، توانمندسازی و کاهش حاشیه نشینی در شهر ارومیه ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی ، مدیریت شهری ، ارومیه ، سکونتگاه غیر رسمی