بررسی الگوهای معماری بومی و تطابق آن با شرایط اقلیمیمطالعه موردی : خانه شیخ الاسلام

هدف از این پژوهش ارزیابی شرایط زیست اقلیمی حاکم بر شهر اصفهان و بررسی تطابق طراحی قسمتهای مختلف بنا و کاربرد مصالح موجود در آن متناسب با شرایط بومی می باشد. همگونی ساختمان ومحیط مسکونی با عوامل اقلیمی یکی از ویژگی های ساختمان های سنتی در کشور ایران است که بافت شهری، فرم بنا، پوشش گیاهی و نوع مصالح در تطبیق کامل با شرایط اقلیمی است. بدین منظور از عناصر اقلیمی کمینه و بیشینه دما، کمینه و بیشینه رطوبت نسبی ایستگاه سپنوتیک اصفهان طی دوره آماری 1951- 2011 و روش زیست اقلیم ساختمان اولگی استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان داد که، فروردین، اردیبهشت خرداد، تیر، مرداد و شهریورماههای گرم، مهر، آبان، آذر، دی، بهمن و اسفند، ماه های سرد این اقلیم محسوب میشود. ساخت این خانه براساس اصول معماری همساز با اقلیم میباشد. طراحی مناسب اجزای مختلف بنا این امکان را فراهم میسازد که از شرایط اقلیمی به نحو مطلوب بهرهگرفته، به عنوان مثال استفاده از مصالح خشت و گل به علت ظرفیت حرارت بالا، وجود حوض، به کار بردن پوشش گیاهی، ایوان، گربه رو و پنجره های چوبی با در نظر گرفتن عمق مناسب دمای مطلوبی را در تابستان و زمستان فراهم آورده است؛ همچنین طراحی که در قسمتهای مختلف بنا و حیاط مرکزی صورت گرفته موجب شده تا عوامل نامطلوب آب و هوایی را در هر یک از بازههای زمانی بکاهد.

کلیدواژه ها:

معماری ، بومی ، اقلیم ، آسایش ، خانه شیخ الاسلام