بررسی اثرات پ هاش بر جذب سطحی کادمیم توسط بقایا و بیوچار برنج

حضور فلزات سنگین در محیط حتی در مقادیر بسیار جزئی، به شدت سمی بوده و برای موجودات اعم از گونه های خاص و نیزبرای عموم موجودات زنده مشکل آفرین است. در مقایسه با دیگر تکنولوژی های موجود جهت حذف فلزات سنگین، استفادهاز تکنیک بیوجذب مزایای بسیاری چون راندمان بالا، ارزان بودن مواد خام اولیه می باشد. بیوجذب یک نوآوری در علم بیوتکنولوژی و یک فرآیند به صرفه از نظر اقتصادی برای حذف فلزات سنگین از محیط های آبی است .کاهش تحرک عناصر سنگین، یکی از بهترین روش های پالایش خاک می باشد که با کاربرد بهسازهای مختلف در خاک سبب کاهش بخش هایمتحرک آلاینده ها می شود. در این تحقیق دو بهساز مختلف شامل بقایا برنج و بیوچار برنج، پ هاش های مختلف به منظور بررسی قابلیت آنها بر کاهش تحرک عنصر کادمیم مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور ارزیابی کارآیی بهساز های مورد مطالعه، محلول هایی از منبع نیترات کادمیم، در پ هاش های 3تا 7 تهیه شد و جذب کادمیم در این مقادیر پ هاش مطالعه شد. طبق نتایج به دست آمده مشاهد گردید که حداکثر جذب بیوچار برنج در پ هاش 4 و حداکثر جذب بقایای برنج در پ هاش 6 می باشد. حداکثر جذب بیوچار4/6 برابر بقایا می باشد که حاکی از ظرفیت بالای بیوچار در جذب کادمیم می باشد.

کلیدواژه ها:

بیوچار ، بقایا ، جذب سطحی ، کادمیم ، پ هاش