برآورد بقای نسبی بیماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی طی سال های 74-1369

مقدمه: نسبت بقای نسبی به عنوان برآوردی از بقای خالص معیار مناسب تری در مقایسه با بقای مشاهده شده و بقای علت ویژه برای تحلیل بقای بیماران سرطانی بر پایه اطلاعات مراکز ثبت سرطان مبتنی بر جمعیت میباشد این پژوهش با هدف برآورد و بررسی وضعیت بقای خالص بیماران مبتلا به سرطان پستان انجام شده است. مواد و روش ها: برای محاسبه نسبت بقای نسبی در این کوهورت تاریخی، بقای مورد انتظار بر اساس اطلاعات سالانه مرگ در کشور فنلاند، به عنوان جمعیت استاندارد، برآورد شده است و تعداد 662 بیمار زن با تشخیص سرطان پستان، بر اساس گزارش های پاتولوژی، که در دوره تقویمی 74-1369 به انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی مراجعه و تا پایان سال 1379 پیگیری شده اند مورد تحلیل قرار گرفته اند. در این پژوهش برای محاسبه نسبت بقای نسبی از روش دوم ادیرر استفاده شده است. داده های پژوهش با برنامه نویسی تحت نرم افزار SAS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج حاصله نشان می دهد نسبت بقای نسبی سه ساله برای گروه های سنی 44-15 و 59-45 و 74-60 به ترتیب برابر 85% و 90%و 80% و برای گروه سنی بالاتر از 75 سال برابر 67% بسیار متفاوت از دیگر گروه هاست. برآورد نسبت بقای نسبی برای گروه سنی 59-45 برای دو سال متوالی تقریباً برابر با یک بهدست آمد. برای برخی فواصل پیگیری برآورد بقای نسبی بیش از یک به دست امد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج، احتمال بقا با افزایش گروه های سنی کاهش می یابد. این کاهش برای گروه سنی بالاتر از 75 سال قابل ملاحظه است. همچنین در گروه های سنی با افزایش سالهای پیگیری احتمال بقا ابتدا کاهش و سپس اندکی افزایش مییابد. برای گروه سنی 45 تا 59 نقطه درمان آماری قابل پذیرش است و بقای نسبی در برخی فواصل برای گروه سنی تا 59 و 60 تا 74 بیانگر کیفیت پیگیری نامناسب می باشد.

کلیدواژه ها:

بقای خالص ، بقای نسبی ، بقای علت ویژه ، سرطان پستان